بررسی دیدگاه دانشجویان درباره نحوه آموزش و ارزشیابی واحدهای بالینی دانشکده دندانپزشکی مشهد-ایران در سال 1388

مقدمه: ارزشیابی شیوه‏‏های آموزشی در رشته‏های مختلف علوم پزشکی، به دلیل نقش مهم آن در تربیت نیروهای متخصص حرفه ای، از حساسیت ویژه و بالایی برخوردار است. رشته دندانپزشکی نیز یکی از شاخه‏های مهم علوم پزشکی است که نیازمند کسب مهارت‏های علمی و حرفه‏ای‏ بالاست. یکی از شیوه‏های عملی جهت ارزیابی کیفیت آموزش‏های بالینی در رشته ی دندانپزشکی، بررسی نظرات و دیدگاه‏های دانشجویان این رشته به عنوان مخاطبان اصلی این آموزش‏ها می‏باشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد درباره نحوه آموزش و ارزشیابی واحدهای بالینی، در سال 1388 انجام شد.   مواد و روش‏ها: این پژوهش، مطالعه‏ای‏ توصیفی-تحلیلی و مقطعی بوده و نمونه پژوهش، دانشجویان سال‏های چهارم، پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 1388 بود. ابزار گردآوری داده‏ها، پرسشنامه و شیوه گردآوری آن به صورت میدانی بود. پس از طراحی پرسشنامه، روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. پس از جمع‏آوری پرسشنامه‏ها، نتایج در قالب آمار توصیفی، جمع‏بندی شده و در قالب جداولی ارائه شد. نمرات به دست آمده در بخش‏های مختلف با آزمون کروسکال والیس با یکدیگر مقایسه شد. (05/0=α) یافته ها: یافته‏های تحقیق، نشان داد که دیدگاه دانشجویان، در اغلب حیطه‏های آموزشی، عملکرد اساتید بالینی، امکانات و تجهیزات محیط بالینی، ارزشیابی بالینی، ارزیابی فعالیت دانشجو توسط اساتید، همکاری پرسنل پرستاری، اهداف آموزشی بخش و غیره، مثبت بود ولی کمبودهایی نیز در این زمینه، خصوصاً در مورد نحوه انتخاب واحد دانشجویان، نظارت اساتید بر نحوه کار دانشجویان و زمان حضور اساتید در تعدادی از بخش‏ها وجود داشت. نتایج نشانگر این بود که از نظر دانشجویان آموزش و ارزشیابی در بخش‏های مختلف با یکدیگر تفاوت معنی‏دار نداشت. نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج فوق، بازنگری در فعالیت‏های آموزشی مسئولان دانشکده، بررسی مجدد کوریکولوم آموزشی، فراهم کردن تجهیزات و وسائل لازم در محیط بالینی، پیشنهاد می‏گردد.